Wprowadzenie. Pielęgniarka jest członkiem zespołu terapeutycznego, który najdłużej i najbliżej spotyka się z pacjentem. Fakt ten nabiera szczególnego znaczenia, gdy mamy do czynienie z pacjentem agresywnym. To właśnie agresja jest jednym z podstawowych negatywnych zachowań destabilizujących proces leczenia oraz zakłócających relację pielęgniarka – pacjent. Jednym z poważniejszych następstw agresji doświadczanej w pracy jest zespół wypalenia zawodowego (burnot syndrome), który staje się coraz częściej rozpoznawanym problemem zarówno w Polsce jak i za granicą. Cel pracy. Określenie występowania agresji i wypalenia zawodowego oraz wykazanie związków między tymi zmiennymi w grupie pielęgniarek psychiatrycznych. Materiał i metody. Badaniami objęto 74 pielęgniarki psychiatryczne pracujące w szpitalu w południowej Polsce. W pracy wykorzystano kwestionariusz MBI (Maslach Burnout Inventory) oraz kwestionariusz ankiety własnej. Wyniki. Przeprowadzone badania wykazały, że badana grupa pielęgniarek ma w swojej pracy do czynienia z różnego rodzaju agresją. Badane pielęgniarki w dużym stopniu są wypalone zawodowo. Analizując relacje wypalenia zawodowego i agresji w grupie pielęgniarek psychiatrycznych, potwierdzono związek między występowaniem wypalenia a doświadczaniem agresji. Wnioski. Istnieje związek pomiędzy agresją doznawaną przez pielęgniarki w miejscu pracy a występowaniem wypalenia zawodowego, głównie w wymiarze wyczerpanie emocjonalne i depersonalizacja, w związku z tym zalecany jest udział pielęgniarek psychiatrycznych w warsztatach dotyczących sposobów radzenia sobie z wypaleniem zawodowym i agresją.

Słowa kluczowe: agresja, wypalenie zawodowe, pielęgniarki psychiatryczne.