W związku ze starzeniem się społeczeństw i wzrastającą liczbą osób cierpiących na zaburzenia otępienne personel medyczny coraz częściej stawać będzie w obliczu konieczności rozwiązywania dylematów związanych z prowadzeniem wspomaganego i sztucznego żywienia wśród tej grupy pacjentów. Decyzje o wszczęciu sztucznego żywienia i nawadniania powinny być podejmowane przez zespół terapeutyczny i rodzinę pacjenta przy uwzględnieniu jego wcześniejszych życzeń czy preferencji oraz dokonaniu uważnego bilansu potencjalnych korzyści, jak i niedogodności czy szkód związanych z rozważaną terapią. W przypadku wdrożenia interwencji żywieniowych konieczna jest regularna ocena efektów prowadzonych działań. Celem pracy jest przedstawienie wybranych zagadnień etycznych związanych z prowadzeniem sztucznego żywienia osób cierpiących na zaburzenia otępienne.

Słowa kluczowe: sztuczne żywienie, otępienie, opieka pielęgniarska, opieka medyczna.