Potrzeba opracowania modelu zarządzania zmianą, uwzględniającego specyfikę placówek medycznych, pozwalającego pokonywać bariery mentalne i organizacyjne jest niekwestionowana. Dynamika legislacyjna, wielość, różnorodność, a czasem i sprzeczność wymagań nakładanych na placówki medyczne (ze strony: pacjentów, konkurencji, dostawców, rządu, płatnika, ubezpieczycieli etc.) stanowi istotny bodziec do standaryzacji procesu zarządzania zmianą. Brak przemyślanych mechanizmów wdrażania zmian skutkuje tworzeniem fikcyjnych rozwiązań piętrzących biurokratyczne absurdy. Zachowanie elementarnych zasad logiki zarzadzania zmianą, sekwencja działań wspartych odpowiednim umotywowaniem, zakomunikowanie korzyści, istotnie zwiększają prawdopodobieństwo sukcesu wdrożenia, budując tym samym atmosferę otwartości i komunikacji. Proponowany placówkom medycznym model zarządzania zmianą ma charakter uniwersalny. Jednakże w przypadku podmiotów leczniczych, ze względu na ich specyfikę, mentalność personelu, powielane błędy organizacyjne, określone działania w ramach procesu, mają znaczenie zasadnicze. Decydują o powodzeniu implementacji zmian. Aby uchronić się przed popełnieniem elementarnych błędów przy tworzeniu modelu, niezbędne jest uzyskanie odpowiedzi na pytanie, jakie są podstawowe bariery mentalne i organizacyjne towarzyszące procesowi zarządzania zmianą? Wiedza winna przekształcić się w systemowe rozwiązania, które następnie należy umiejętnie wpleść w model i stosować z żelazną konsekwencją.

Słowa kluczowe: zarządzanie zmianą, bariery mentalne, bariery organizacyjne.