Cel. Celem pracy była identyfikacja potencjalnych zagrożeń psychospołecznych (ZP), ocena stresogenności zidentyfikowanych ZP w grupie pracowników służby zdrowia oraz ustalenie związku pomiędzy ZP a samooceną stanu zdrowia, zaangażowaniem w pracę i zdolnością do pracy. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono z użyciem skali ryzyka psychospołecznego na ogólnopolskiej grupie lekarzy i pielęgniarek (N = 329). Skala pozwala m.in. na identyfikację i ocenę stresorów z różnych kategorii (treści, kontekstu pracy, patologii w relacjach oraz stresorów specyficznych dla danej branży). Wyniki. Zagrożenia psychospołeczne, które respondenci najczęściej wskazywali, to: odpowiedzialność za zdrowie i życie innych ludzi, duży wysiłek umysłowy i niesienie pomocy innym osobom. Najczęstszym powodem stresu okazały się: ekstremalne i nieprzewidywalne reakcje ludzi, obciążenie emocjonalne i gotowość do szybkiego reagowania. W badanej grupie ponad jedna trzecia respondentów spotkała się z jakąś formą mobbingu. Analiza korelacyjna wykazała, że poszczególne kategorie ZP, nawet jeśli nie były przyczyną stresu, ale pojawiły się w pracy, niosły reperkusje dla stanu zdrowia respondentów. Stresogenność ZP charakterystycznych dla branży istotnie wiązała się z samooceną stanu zdrowia, zdolnością do pracy oraz zaangażowaniem w pracę. Wnioski. Badania potwierdziły, że samo występowanie ZP w środowisku pracy, nawet jeśli ich obecność nie jest stresująca dla pracowników, istotnie koreluje ze zdrowiem i funkcjonowaniem zawodowym. Ponadto wyniki wskazują na znaczenie identyfikacji ZP specyficznych dla branży, w jakiej zatrudnieni są pracownicy.

Słowa kluczowe: ryzyko psychospołeczne, stres zawodowy, pracownicy ochrony zdrowia, personel medyczny.