Choroba i związana z nią hospitalizacja jest dla dziecka zdarzeniem trudnym i źródłem frustracji. Sytuacja taka rzutuje na biopsychospołeczne funkcjonowanie dziecka i negatywnie oddziałuje na jego rozwój, przez co dziecko wymaga nie tylko interwencji medycznej, ale też interwencji natury psychologicznej i społecznej. Na terenie dziecięcych szpitali funkcjonują szkoły przyszpitalne, których zadaniem jest wspieranie wszechstronnego rozwoju hospitalizowanego dziecka. W szkołach tych zatrudniani są odpowiednio wykwalifikowani pedagodzy – nauczyciele i wychowawcy. Nauczanie w szkołach przyszpitalnych realizowane jest przez nauczycieli i prowadzone jest według programu szkoły normalnej. Inną charakterystykę od zajęć dydaktycznych mają zajęcia prowadzone przez wychowawców zajęć pozalekcyjnych. Ich praca skupia się głównie na organizowaniu zabaw i zajęć plastycznych oraz dbaniu o wystrój oddziału szpitalnego. Biorąc pod uwagę potrzeby chorego w zakresie indywidualnego wsparcia społecznego, coraz więcej wątpliwości budzić zaczyna jakość zaangażowania pedagogów w proces wspomagania psychologicznego hospitalizowanego dziecka i jego rodziny. Jak wskazuje wielu specjalistów, powinno być ono dużo większe niż obecnie. To jednak wymaga samoświadomości pracujących w szkołach przyszpitalnych pedagogów na temat ich specjalistycznej wiedzy, umiejętności i kompetencji. To wymaga chęci z ich strony, odgórnych ustaleń i wymagań kierowanych do nich choćby ze strony dyrektora szkoły, a więc uruchomienia konkretnych rozwiązań i dyrektyw systemowych.

Słowa kluczowe: dziecko, hospitalizacja, pedagog, wsparcie.