Cel. Celem pracy było badanie poziomu wypalenia zawodowego oraz stresu zawodowego pielęgniarek/pielęgniarzy pracujących w czterech oddziałach szpitalnych. Materiał i metody. Zastosowano ankietę personalną, Kwestionariusz Subiektywnej Oceny Pracy (SOP) oraz Kwestionariusz Wypalenia Zawodowego (MBI). Zbadano 80 pielęgniarek/pielęgniarzy pracujących w III Szpitalu Miejskim im. Karola Jonschera w Łodzi, z oddziałów: Okulistycznego, Chorób Wewnętrznych i Kardiologii, Chirurgii Ogólnej oraz Intensywnej Terapii i Anestezjologii. Wyniki. Wypalenie zawodowe dla całej badanej grupy wg MBI osiągnęło poziom 17,7. Najwyższy poziom wypalenia reprezentuje Okulistyka (19,2), a najniższy – Intensywna Terapia i Anestezjologia (15,8). Wyniki w trzech podskalach: wyczerpanie emocjonalne – Okulistyka: 20,8, Chirurgia Ogólna: 17,6; depersonalizacja – Okulistyka: 11,9, Intensywna Terapia i Anestezjologia: 6,5; obniżenie poczucia własnych dokonań – Chirurgia Ogólna: 29,7, Intensywna Terapia i Anestezjologia: 21,5. Wyniki zbieżne są z osiągniętymi w kwestionariuszu SOP, najsilniejszy stres zawodowy zaobserwowano na Oddziale Okulistyki – 14,7, najniższy poziom – na Intensywnej Terapii i Anestezjologii – 12,7. Wnioski. Wypalenie zawodowe oraz stres zawodowy najsilniej dotyka personelu pielęgniarskiego z Oddziału Okulistyki, w najmniejszym stopniu personelu pielęgniarskiego Oddziału Intensywnej Terapii i Anestezjologii. Odczuwanie stresu i narażenie na występowanie wypalenia zawodowego u pielęgniarek są wysokie i zależne od specyfiki oddziału szpitalnego.

Słowa kluczowe: stres zawodowy, wypalenie zawodowe, pielęgniarstwo, obciążenie zawodowe.