Wstęp. Proces pielęgnowania pacjenta z wyłonioną stomią ma na celu przede wszystkim osiąganie przez niego pełnej adaptacji do zmieniających się warunków własnej fizyczności. Pielęgniarka powinna tak pokierować całym procesem pielęgnacji i rehabilitacji, aby pacjent opuszczający szpital był samodzielny i samowystarczalny. Cel. Celem pracy było określenie stopnia samodzielności chorych po chirurgicznym wyłonieniu przetoki jelitowej w 3. dobie po zabiegu operacyjnym i 7. dobie po zabiegu operacyjnym oraz ustalenie, jakie czynniki mają wpływ na samodzielność chorych. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono w Oddziale Chirurgii Ogólnej, Onkologicznej i Kolorektalnej w Poznaniu w okresie od 02.01.2014 r. do 05.05.2014 r. Badaniem objęto 30 osób przyjmowanych z powodu zakwalifikowania do leczenia chirurgicznego – wyłonienia stomii. W badaniu do oceny stopnia samodzielności wykorzystano 10-stopniową Skalę Deficytu Samoopieki (SDS), a do oceny podstawowych czynności życia codziennego – skalę Katza (ADL). Wyniki. Stopień samodzielności chorych w 3. dobie pooperacyjnej był niższy niż w 7. dobie po zabiegu. Pacjenci powyżej 60. roku życia w 3. i 7. dobie po zabiegu operacyjnym przejawiali znacznie większy deficyt samodzielności niż osoby poniżej 60. roku życia. Wykazano, że skalę ADL i SDS wysoce ze sobą korelują. Podsumowanie. Uzyskane wyniki mogą pozwolić na ocenę stopnia samodzielności, a tym samym – ewentualną modyfikację edukacji indywidualnej pacjenta. Wskazują także, że chorzy powyżej 60. roku życia wymagają większej pomocy w osiągnięciu pełnej samodzielności.

Słowa kluczowe: stopień samodzielności, przetoka jelitowa, ocena w trakcie hospitalizacji, skala ADL, SDS.