Wstęp. Proces adaptacji do starości i w starości warunkują indywidualna postawa wobec własnego życia oraz postawa społeczna. Stereotypowe postrzeganie starszego człowieka jest zarówno pozytywne, jak i negatywne. Identyfikacja poszczególnych postaw oraz czynników, które z nimi korelują, jest istotnym krokiem do zrozumienia i poprawy relacji międzypokoleniowej. Cel. Głównym celem pracy było poznanie postrzegania starości przez osoby dorosłe i będące w wieku podeszłym. Materiał i metody. Badaniem objęto 111 osób. Wśród badanych były 54 osoby w wieku poniżej 60 lat i 57 osób powyżej 60 lat. Dobór uczestników próby odbył się losowo. Do oceny postaw wobec osób w podeszłym wieku wykorzystano skalę KAOP (Kogan’s Attitudes toward Old People Scale). Dla określenia samooceny zastosowano kwestionariusz samooceny Rosenberga SES (Rosenberg Self-Esteem Scale). Wyniki. W ramach przeprowadzonej analizy statystycznej wykazano obecność istotnych zależności pomiędzy przyjmowaną postawą względem osób w podeszłym wieku a wiekiem. Wykazano także związek pomiędzy samooceną (kwestionariusz SES) a postrzeganiem starości (kwestionariusz KAOP). Nie wykazano natomiast związku pomiędzy postawą badanych a stanem cywilnym, miejscem zamieszkania, wykształceniem. Wnioski. Postawa wobec starzenia się w badanej grupie miała charakter pozytywny, ale na niskim poziomie. Znaczącą determinantą w postrzeganiu starości okazał się wiek. Osoby starsze lepiej postrzegały starość.

Słowa kluczowe: ageizm, wiek podeszły.