Próba analizy poziomu wiedzy i postaw pracowników Kliniki Intensywnej Terapii Instytutu „Pomnik – Centrum Zdrowia Dziecka” wobec prowadzenia uporczywej terapii u dzieci

Kliknij autora aby wyszukać wszystkie publikowane przez niego artykuły:
Agata Januszewska, Aleksander Zarzeka, Lucyna Iwanow, Mariusz Panczyk, Joanna Gotlib

3 (61) 2016 s. 389–396
Kliknij aby wrócić do spisu treści
389_3_61_2016.pdf
Cyfrowa wersja artykułu (plik PDF)

DOI: http://dx.doi.org/10.20883/pielpol.2016.36

Fraza do cytowania: Januszewska A, Zarzeka A, Iwanow L, Panczyk M, Gotlib J Próba analizy poziomu wiedzy i postaw pracowników Kliniki Intensywnej Terapii Instytutu „Pomnik – Centrum Zdrowia Dziecka” wobec prowadzenia uporczywej terapii u dzieci. Piel Pol. 2016;3(61):389–396. DOI: http://dx.doi.org/10.20883/pielpol.2016.36

Wstęp i cel. Rozwój współczesnej medycyny daje coraz większe możliwości leczenia i przedłużania życia ludzkiego. Cel pracy to analiza oraz porównanie wiedzy i postaw personelu medycznego na temat prowadzenia uporczywej terapii. Materiał i metody. W badaniu udział wzięło 76 (w tym 64 kobiety) pracowników Kliniki Anestezjologii i Intensywnej Terapii Instytutu „Pomnika – Centrum Zdrowia Dziecka” (IPCZD); 66% stanowił personel pielęgniarski, 34% – lekarski. Dobrowolne, anonimowe badania ankietowe przeprowadzono w grupie pracowników IPCZD. W badaniach zastosowano autorski kwestionariusz. Analizę statystyczną uzyskanych wyników przeprowadzono w programie STATISTICA 12.5 (licencja WUM). Do analizy statystycznej uzyskanych wyników wykorzystano nieparametryczny test statystyczny U Manna-Whitneya. Wyniki. Według większości respondentów uporczywa terapia to sztuczne podtrzymywanie przy życiu pacjenta ze śmiertelnymi zmianami chorobowymi. Zarówno lekarze, jak i pielęgniarki kilkakrotnie uczestniczyli w procedurach mających znamiona uporczywej terapii. Większość uważa, że nie można się przyzwyczaić do śmierci i ma ona częściowy wpływ na życie prywatne, oraz że pacjent ma prawo zrezygnować z uporczywego leczenia. „Godna śmierć” to prawo każdego człowieka do odpowiedniego traktowania podczas umierania (72 osoby), także przeżycie śmierci po chrześcijańsku, nieuciekanie przed nią (48 osób), a także poinformowanie pacjenta o jego stanie i dostępnych sposobach leczenia, a przez to – możliwość dokonania wyboru (46 osób). Większość twierdzi, że „godna śmierć” to przerwanie uporczywej terapii. Wnioski. Pojęcia „uporczywa terapia” oraz „godna śmierć” nie są łatwe do jednoznacznego zdefiniowania. Według badanych nie można się przyzwyczaić do śmierci, co może pośrednio wpływać na życie prywatne personelu medycznego, dlatego też należy wdrożyć najskuteczniejsze narzędzia zapobiegające wypaleniu zawodowemu. Niezbędnym członkiem interdyscyplinarnego zespołu terapeutycznego w Klinice Anestezjologii i Intensywnej Terapii IPCZD jest psycholog, nie tylko wpierający pacjentów i ich rodziny, lecz w równym stopniu wspierający personel medyczny Kliniki.

Słowa kluczowe: poziom wiedzy, postawy, lekarze, pielęgniarki, dzieci, uporczywa terapia.



Copyright © 2024 Pielęgniarstwo Polskie. Wszelkie prawa zastrzeżone