Wstęp. Stwardnienie rozsiane (sclerosis multiplex – SM) jest przewlekłą chorobą demielinizacyjną o licznych objawach klinicznych, takich jak: zaburzenia koordynacji i równowagi, zaburzenia widzenia, niedowłady, nasilone zmęczenie, zaburzenia nastroju, spastyczność czy parestezje. Cel. Analiza wpływu czynników socjodemograficznych na jakość życia chorych na stwardnienie rozsiane. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono wśród 105 pacjentów Szpitala Wojewódzkiego im. św. Łukasza oraz członków Stowarzyszenia Stwardnienia Rozsianego w Tarnowie w 2015 roku. Kryterium włączenia było rozpoznanie SM oraz dobrowolna zgoda chorego na udział w badaniu. W badaniu posłużono się Skalą EQ-5D (Health related quality of life questionnaire), Skalą EQ-VAS (EuroQol-visual analogue scales), Rozszerzoną Skalą Niewydolności Ruchowej Kurtzkego (EDSS) oraz kwestionariuszem ankiety własnego autorstwa. Wyniki. Wysoką samoocenę własnego stanu zdrowia oraz wyższą jakość życia we wszystkich wymiarach miały częściej osoby w pełni wydolne funkcjonalnie (p < 0,0001). Analiza badań wykazała, że 65,7% osób nie zgłaszało problemów w zakresie samoopieki. Osoby młodsze istotnie częściej nie miały problemów z mobilnością (p = 0,0006), samoopieką (p = 0,0328). Rzadziej występował u nich również niepokój czy przygnębienie (p = 0,0022). Osoby z wykształceniem wyższym rzadziej odczuwały ból/dyskomfort (60,9%). Wnioski. Samoocena jakości życia badanych zależy istotnie od wieku badanych, stanu cywilnego, wykształcenia oraz źródła utrzymania.

Słowa kluczowe: stwardnienie rozsiane, jakość życia.