Jakość życia zawodowego pielęgniarek (ang. quality of nursing work life – QNWL) określana jest jako stopień, w jakim pielęgniarki są w stanie zaspokoić swoje osobiste potrzeby poprzez doświadczenia w pracy zawodowej, osiągając jednocześnie założone cele organizacji, na rzecz której świadczą swoją pracę. Celem pracy była analiza aktualnego, dostępnego piśmiennictwa naukowego z obszaru pielęgniarstwa na temat problematyki wypalenia zawodowego pielęgniarek w Polsce. Występowanie zjawiska wypalenia zawodowego ma charakter wielowymiarowy, a znajomość pojęcia wypalenia nie ma wpływu na zmniejszenie częstości jego występowania. Wiele czynników socjodemograficznych oddziałuje na występowanie wypalenia zawodowego: największy wpływ ma długość stażu zawodowego. Badania pokazują, że motywacja do wyboru zawodu pielęgniarki bardzo silnie rzutuje na występowanie zjawiska wypalenia zawodowego. W przypadku kiedy głównym motywem wyboru zawodu jest chęć pomocy innym ludziom, poziom wypalenia zawodowego oraz depersonalizacji jest niski, a poziom poczucia dokonań osobistych – wysoki. Z poziomem wypalenia zawodowego związane jest również poczucie kompetencji – im niższe poczucie kompetencji, tym wyższy poziom wypalenia zawodowego. Analiza dostępnego krajowego piśmiennictwa naukowego wykazała, że problematyka szeroko pojętego wypalenia zawodowego w grupie pielęgniarek pracujących w polskim systemie ochrony zdrowia została już dostatecznie opisana w piśmiennictwie krajowym. Warto jednak zwrócić uwagę na różnorodność prezentowanych badań i stosowanych narzędzi badawczych, począwszy od standaryzowanych kwestionariuszy, na ankiecie własnego autorstwa skończywszy, co w dużym stopniu uniemożliwia porównywanie wyników uzyskanych badań. W przypadku chęci kontynuowania badań tej tematyki należy rozważyć przeprowadzenie badania wielooośrodkowego z wykorzystaniem standaryzowanych narzędzi badawczych.

Słowa kluczowe: wypalenie zawodowe, pielęgniarki, stres, warunki pracy, przegląd piśmiennictwa.