Wstęp i cel. Najczęstszą postacią choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa jest dyskopatia. Jeżeli leczenie zachowawcze nie przynosi zamierzonego efektu lub występuje silny ból z symptomami ucisku na korzeń i potwierdzeniem w badaniach radiologicznych, wskazana jest interwencja chirurgiczna. Celem badania była ocena poziomu wiedzy pacjentów po operacyjnym leczeniu dyskopatii lędźwiowej na temat samoopieki. Materiał i metody. W badaniu uczestniczyło 78 pacjentów oddziału neurochirurgii, będących po zabiegu operacyjnym dyskopatii lędźwiowej. Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego, technikę ankiety. Narzędziem badawczym była ankieta własnej konstrukcji. Wyniki. Prawie wszyscy badani byli operowani po raz pierwszy. Zdecydowana większość otrzymała informacje na temat samoopieki od personelu medycznego, najczęściej po zabiegu. Prawie połowa badanych uważa, że wie, co robić, aby uniknąć nawrotów dyskopatii, większość wskazywała prawidłowe zachowania zdrowotne w ramach wybranych elementów profilaktyki wtórnej po zabiegu operacyjnym. Wiedza ogólna była istotnie statystycznie zdeterminowana przez zmienne: „rodzaj wykonywanej pracy” (p = 0,019) oraz „subiektywna ocena wiedzy badanych na temat samoopieki” (p < 0,0001). Wykształcenie wpływało istotnie na posiadanie obaw i lęku o sprawność fizyczną po operacji (p < 0,001). Nikt nie negował swojego zadowolenia z wykonanego zabiegu operacyjnego. Wnioski. Badani, pomimo prowadzonej na oddziale neurochirurgii edukacji zdrowotnej, nadal wykazują braki w świadomości prawidłowych zachowań, przestrzeganie których chroni przed nawrotem dyskopatii lędźwiowej.

Słowa kluczowe: dyskopatia lędźwiowa, leczenie operacyjne, samoopieka, edukacja zdrowotna.