Wstęp. Standard Opieki Okołoporodowej jest aktem prawnym, którego przepisy obowiązują w Polsce już od kilku lat. Rozporządzenie zostało opracowane na podstawie EBM [3]. Wczesny kontakt „skóra do skóry”, rekomendowany w Standardzie, ma na celu nie tylko skolonizowanie ciała dziecka fizjologiczną florą bakteryjną matki, lecz także budowanie trwałych relacji. Zgodnie z rozporządzeniem kontakt taki powinien trwać nieprzerwanie minimum 2 godziny po porodzie. Cel. Głównym celem pracy była dokonana w kontekście praw pacjenta wynikających z „Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 20 września 2012 r. (...)” ocena realizacji kontaktu „skóra do skóry” w szpitalach województwa zachodniopomorskiego. Materiał i metody. Badaniem objęto 154 kobiety po porodzie drogami natury, hospitalizowane w trzech szpitalach województwa zachodniopomorskiego. Badanie zostało przeprowadzone w okresie od 11 lipca 2014 r. do 6 lutego 2015 r.; wykorzystano autorską ankietę opracowaną na podstawie Standardu Opieki Okołoporodowej. Posłużono się metodą sondażu diagnostycznego. Wyniki. Większość pacjentek miała możliwość bezpośredniego kontaktu „skóra do skóry” po porodzie. Część kobiet – aż 75,5% w szpitalu w Szczecinku oraz mniej więcej jedna trzecia pacjentek SPSK1 i SPSK2 – nie miała możliwości przedłużenia tego kontaktu do 60 minut po porodzie. Najczęściej zaopatrzenie noworodka wykonywano w kąciku noworodka. Tak działo się w 90,5% przypadków w SPSK1. Z kolei dla SPSK2 i szpitala w Szczecinku odsetek ten wynosi odpowiednio 78,9% oraz 75,5%. Wnioski. Realizacja kontaktu „skóra do skóry” nie odbywa się na dostatecznym poziomie, co może zaburzać rozwój prawidłowej relacji pomiędzy matką a noworodkiem. Konieczne jest podjęcie działań naprawczych w tym zakresie. Pierwsze badanie dziecka najczęściej wykonywane jest w kąciku noworodka. Ma to negatywny wpływ na realizację kontaktu „skóra do skóry”.

Słowa kluczowe: opieka okołoporodowa, prawa pacjenta, poród, standard opieki, kontakt „skóra do skóry”.