Wstęp. Hospitalizacja i leczenie chirurgiczne wiąże się z uczuciem lęku, którego doświadcza pacjent znajdujący się w nowej sytuacji, na które składa się obawa o własne zdrowie i życie. Cel. Celem była analiza nasilenia lęku oraz jego determinanty u pacjentów hospitalizowanych w oddziale chirurgicznym. Materiał i metody. Badania przeprowadzono w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej MSWiA w Szczecinie. Badaniem objęto 170 hospitalizowanych w Oddziale Chirurgii Ogólnej. Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego z użyciem autorskiego kwestionariusza ankiety oraz Inwentarz Stanu i Cechy Lęku (STAI) służącego do pomiaru natężenia lęku jako stanu oraz jako cechy. Wyniki. W badanej grupie kobiety stanowiły 48,2%, a mężczyźni 52,8%. Średnia wieku wynosiła 51,5 lat. Wiek oraz wykształcenie miały wpływ na lęk jako cechę. Grupa kobiet oczekujących na zabieg hemikolektomii miała wyższy poziom lęku jako stanu i jako cechy. Mieszkańcy mniejszych miast charakteryzowali się wyższym poziomem lęku jako cechy. Osoby z brakiem wsparcia miały wyższy poziom lęku, zarówno jako stanu oraz jako cechy. Wykazano, że wyższy wynik na skali jednego lęku związany był z wyższym wynikiem na skali drugiego lęku. Wnioski. 1) W badanej grupie pacjentów chirurgicznych determinantami nasilającymi lęk jako stan były: płeć, brak wsparcia ze strony rodziny oraz przyczyna hospitalizacji. 2) Wzrost lęku jako cechy intensyfikuje wiek, płeć, wykształcenie, miejsce zamieszkania, poziom wsparcia oraz przyczyna hospitalizacji.

Słowa kluczowe: hospitalizacja, lęk okołooperacyjny, natężenie lęku.