Pozaustrojowe utlenowanie krwi (ECMO), które jest współcześnie coraz częściej wykorzystywane w leczeniu pacjentów, pozostaje metodą zaawansowaną i inwazyjną, obarczoną ryzykiem wielu powikłań i zdarzeń niepożądanych, jednocześnie zwiększa szansę na uratowanie zdrowia i życia pacjentów. Z drugiej strony, wskazania do zastosowania pozaustrojowych metod wspomagania funkcji życiowych charakteryzuje mnogość oraz ciągłe ich poszerzanie. Nie mniej jednak, stosowanie tych procedur wymaga dużej wiedzy i wysokich kwalifikacji nie tylko wśród lekarzy i perfuzjonistów, ale również wśród pielęgniarek. Ciągłe podnoszenie kwalifikacji przez pielęgniarki jest konieczne, aby zapewnić bezpieczeństwo pacjenta, a także jak najwyższą jakość leczenia i opieki nad chorym. Od wielu lat przykłada się bardzo duża wagę do stosowania leczenia spersonalizowanego, które jest najkorzystniejsze dla pacjenta, nawet jeśli wymaga ono transportu chorego do ośrodka bardziej wykwalifikowanego, gdzie będzie ono dostępne. W całej Polsce tworzy się miejsca, ośrodki, gdzie stosowanie ECMO jest możliwe. Rośnie również znaczenie mobilnego ECMO, które umożliwia stosowanie opisywanej terapii jeszcze w trakcie transportu chorego do właściwego ośrodka.

Słowa kluczowe: opieka pielęgniarska, intensywna terapia, niewydolność oddechowa, niewydolność krążeniowa.