Cel. Celem pracy była analiza stanu urodzeniowego noworodka po porodzie indukowanym cewnikiem Foleya w porównaniu do porodu samoistnego. Materiały i Metody. Badaniu poddano 146 noworodków po porodach samoistnych (47,9%) lub indukowanych cewnikiem Foleya (52,1%). Metodyka badań zakładała analizę dokumentacji medycznej. Obliczenia wykonano przy pomocy oprogramowania Statistica v 10.0 firmy StatSoft. Do analizy statystycznej użyto testu Chi kwadrat Pearsona oraz t- Studenta. Za poziom istotności przyjęto p<0,05. Wyniki. Najczęstszymi wskazaniami do preindukcji cewnikiem Foleya były ciąża po terminie, cukrzyca ciążowa typu 1 oraz małowodzie. Stan urodzeniowy noworodków oceniany według skali Apgar nie różnił się istotnie statystycznie w obu grupach. Różnice w wartościach parametrów gazometrii krwi pępowinowej w obu grupach nie były istotne statystycznie. Wnioski. Indukcja porodu cewnikiem Foleya nie wiąże się z gorszym stanem urodzeniowym noworodka. Stan urodzeniowy noworodka może także być uzależniony od wskazań do preindukcji. Parametry antropometryczne urodzonych płodów, punktacja w skali Apgar, jak i badania gazometryczne wskazują, że cewnik Foleya można uznać za tanią, ale przede wszystkim bezpieczną i skuteczną metodę indukcji porodu.

Słowa kluczowe: punktacja w skali Apgar, gazometria krwi pępowinowej, poród, indukcja porodu, cewnik Foleya.