Wstęp. Wsparcie społeczne odgrywa niezwykle istotną rolę w sytuacji, gdy w rodzinie występuje problem niepełnosprawności dziecka. Rodzaj udzielonego wsparcia społecznego należy dostosować wtedy do unikalnych potrzeb danej rodziny. Zindywidualizowane podejście (do rodzica i dziecka) wynika z konieczności uwzględnienia czynników różnicujących rodziny, do których można zaliczyć np. stan zdrowia dziecka czy stopień jego niepełnosprawności. Pomoc udzielana rodzicom skutecznie stymuluje ich potencjał opiekuńczy, który mogą wykorzystać w procesie opieki nad dzieckiem z niepełnosprawnością, ale również nad dzieckiem zdrowym. Cel. Głównym celem pracy było określenie rodzajów wsparcia społecznego, które otrzymują rodzice dzieci z niepełnosprawnością i rodzice dzieci zdrowych. Materiał i metody. W badaniu uczestniczyło 243 rodziców wychowujących dziecko z niepełnosprawnością oraz 264 rodziców dzieci zdrowych. W badaniu zastosowano metodę szacowania, wykorzystano narzędzie standaryzowane, jakim był Kwestionariusz Wsparcia Społecznego opracowany przez Barrerę, Sandlera i Ramsaya. Wyniki. Rodzice z obu badanych grup otrzymywali najczęściej wsparcie emocjonalne i wartościujące, a najrzadziej – informacyjne i instrumentalne. Rodzice dzieci zdrowych otrzymywali istotnie częściej wsparcie informacyjne (p = 0,011) i wartościujące (p = 0,002) niż rodzice dzieci z niepełnosprawnością. Wnioski. Z przeprowadzonych badań wynika, że rodzice dzieci z niepełnosprawnością i rodzice dzieci zdrowych rzadko otrzymują pomoc finansową z zewnątrz. Dodatkowo respondenci z obydwu grup deklarują deficyt w zakresie wsparcia informacyjnego.

Słowa kluczowe: wsparcie społeczne, rodzina, dziecko z niepełnosprawnością.