Wstęp. Gdy Polska została objęta strefą Schengen i wstąpiła do Unii Europejskiej nastąpiło otwarcie granic, co spowodowało masowe napływanie ludności wyznającej inne wartości, o innym sposobie życia i odrębności kulturowej. Społeczeństwo zaczęło borykać się z problemami wynikającymi z niedostatecznej wiedzy dotyczącej znajomości innych kultur i obyczajów. Cel. Celem pracy była analiza kompetencji kulturowych pielęgniarek/pielęgniarzy pracujących na oddziałach anestezjologii i intensywnej terapii na terenie Polski oraz określenie zależności między danymi socjodemograficznymi a kompetencjami kulturowymi. Materiał i metody. Badanie objęło grupę 292 pielęgniarek/pielęgniarzy. Badania przeprowadzono od sierpnia 2019 do końca stycznia 2020 roku. Wykorzystano w nich metodę przekrojową, a jako narzędzia badań użyto Skali Kompetencji Kulturowych Personelu Medycznego (HPCCI – wersja polska). Kwestionariusze były rozprowadzone na oddziałach intensywnej terapii, w placówkach medycznych na terenie Poznania, Gorzowa Wlkp., Piły, Bydgoszczy i Chojnic. Wyniki. Wśród personelu pielęgniarskiego pracującego na oddziałach anestezjologii i intensywnej terapii (AiIT) dominuje wiedza przeciętna dotycząca znajomości kultur, religii oraz zwyczajów pacjentów spoza kultury polskiej. Badania wykazały pozytywne zachowania ankietowanych w odniesieniu do kompetencji kulturowych i komunikacji z pacjentem w aspektach otwartości personelu na informacje zwrotne od pacjenta, rodziny czy współpracowników na temat tego, jak odnoszą się do osób pochodzących z odmiennych kultur. Z drugiej strony problemem w opiece nad pacjentem odmiennym kulturowo jest bagatelizowanie i niechęć do uwzględniania zwyczajów i zasad, które obowiązują w wielu innych kulturach. Pielęgniarki/pielęgniarze pracujący na oddziałach OIT nie dokumentują i nie biorą pod uwagę w procesie pielęgnowania uwarunkowań kulturowych oraz nie widzą potrzeby poszerzania swojej wiedzy na ten temat. Wnioski. Pielęgniarki/pielęgniarze są świadomi istotności wpływu kultury na proces opieki nad pacjentem i wiedzą o roli indywidualnego podejścia do pacjenta z innej kultury, lecz wyrażają niechęć do współpracy z takim pacjentem. Istnieje potrzeba organizowania dodatkowych szkoleń z zakresu wielokulturowości oraz kompetencji kulturowych. Dane socjodemograficzne nie wpływają znacząco na kompetencje kulturowe, ale znajomość języków obcych ułatwia komunikację z pacjentem odmiennym kulturowo.

Słowa kluczowe: pacjent odmienny kulturowo, pielęgniarka, wielokulturowość.