Wstęp. Najnowsze obserwacje dowodzą, że wirus SARS-CoV-2 jest jedną z przyczyn zespołu Guillaina-Barrégo, czyli ostrej poliradikuloneuropatii demielinizacyjnej o podłożu autoimmunologicznym. Przebieg choroby może być bardzo różny, od ciężkich postaci zagrażających życiu pacjenta, do niewielkiego stopnia wyrażonych objawów. Cel. Celem pracy jest przedstawienie obrazu klinicznego chorych z zespołem GBS występującego w związku z infekcją wirusem SARS-CoV-2 oraz określenie znaczenia rehabilitacji medycznej, z wybranymi aspektami interwencji pielęgniarskiej, w odzyskiwaniu sprawności funkcjonalnej pacjentów. Materiał i metody. Posłużono się opisem dwóch indywidualnych przypadków. Pacjentka lat 52 i pacjent lat 64 hospitalizowani na Oddziale Neurologii, następnie Rehabilitacji Neurologicznej z powodu deficytów neurologicznych, które wystąpiły po zakażeniu wirusem SARS-CoV-2, gdzie głównym objawem był niedowład wiotki kończyn dolnych. Chorzy zostali objęci leczeniem usprawniającym. Badanie przeprowadzono dwuetapowo – pierwszy etap obejmował okres hospitalizacji pacjentów, drugi miał miejsce kilka miesięcy po wypisie ze szpitala. Wnioski. 1) Przebyta infekcja wirusem SARS-CoV-2 zwiększa ryzyko wystąpienia zespołu Guillaina-Barrégo; 2) Wczesna i kompleksowa rehabilitacja wpływa na poprawę sprawności funkcjonalnej pacjentów z GBS; 3) Pielęgniarka jest ważnym członkiem zespołu rehabilitacyjnego, który aktywnie uczestniczy w procesie usprawniania; 4) Następstwa i powikłania infekcji wirusem SARS-CoV-2 wiążą się ze wzrostem zapotrzebowania na kompleksową rehabilitację, co narzuca konieczność tworzenia nowych ośrodków rehabilitacyjnych.

Słowa kluczowe: zespół Guillaina-Barrégo, wirus SARS-CoV-2, rehabilitacja, sprawność funkcjonalna, opieka pielęgniarska.