POChP – przewlekła obturacyjna choroba płuc – stała się w wielu krajach na świecie, a także w Polsce główną przyczyną inwalidztwa i śmiertelności wśród ludności. Celem pracy jest przybliżenie ważnego problemu w rozpoznaniu POChP, jakim jest badanie spirometryczne. Duża dostępność tej metody diagnostycznej nie zawsze przekłada się na wysoką jakość badania, a co za tym idzie – skuteczne leczenie. Według raportu GOLD spirometria jest „złotym standardem” w rozpoznaniu i ocenie zaawansowania POChP. Bez wykonania badania spirometrycznego choroba ta nie powinna być rozpoznawana. Jednak warunkiem niezbędnym do postawienia diagnozy jest przedstawienie lekarzowi rzetelnego wyniku właściwie wykonanego badania spirometrycznego. Bardzo ważna jest rola pielęgniarki, która musi nadzorować przebieg badania, czuwać nad prawidłową postawą pacjenta, służyć mu pomocą, wyjaśnić, krok po kroku, przebieg badania. Często niezbędne jest także uspokojenie chorego, a także zademonstrowanie prawidłowego wykonania spirometrii. Pielęgniarka powinna posiadać wiedzę na temat wskazań oraz przeciwwskazań do badań czynnościowych układu oddechowego, znać niezbędny czas odstawienia leków wziewnych, a także prawidłowo oceniać poprawność wykonania badania. Pielęgniarka musi przeprowadzić badania sprawnie, mając na uwadze fakt, że jest ono męczące dla chorego. Chory do badania powinien być tak przygotowany, aby badanie było odzwierciedleniem jego stanu zdrowia. W pracy przedstawiono, oprócz podstawowych wiadomości na temat samej jednostki chorobowej i badania spirometrycznego, edukację i przygotowanie pacjenta do badania spirometrycznego i przyjmowania leków wziewnych.

Słowa kluczowe: POChP, spirometria, pielęgniarka.