Wstęp. Słuch jest istotnym elementem naszej egzystencji. Służy do porozumiewania się, podtrzymywania bliskich relacji międzyludzkich. Sprawia, że możemy wyrazić swoje emocje, uczucia, przemyślenia, wnioski czy poglądy. Za podejmowaniem badań poświęconych tej grupie zaburzeń przemawia wiele „społecznych” stereotypów, które w efekcie potęgują marginalizację zawodową i ograniczenia komunikacyjne osób z niedosłuchem. Cel. Celem pracy było określenie źródeł stresu oraz sposobów radzenia sobie z nim u osób z niedosłuchem. Materiał i metody. Badania zostały przeprowadzone w Samodzielnym Publicznym Szpitalu Klinicznym Nr 4 w Lublinie oraz Centrum Medycznym Luxmed wśród 126 pacjentów z niedosłuchem. Narzędzie badawcze stanowił kwestionariusz ankiety własnego autorstwa. Niezbędne obliczenia wykonano za pomocą programu IBM SPSS Statistics w wersji 19. Do analizy statystycznej wykorzystano test chi-kwadrat. Wyniki. Analiza statystyczna dowiodła, iż osoby z niedosłuchem często poddane są ekspozycji na czynniki stresujące. Stopień niedosłuchu determinuje natężenie doznawanego stresu, podobnie jak stopień uszkodzenia narządu słuchu. Analiza wykazała istotne statystycznie zależności między stopniem uszkodzenia słuchu, stresem a relacjami z otoczeniem. Wnioski. Problematyka zaburzeń słuchu jest niezmiernie istotna z uwagi na fakt, iż wielu ludzi borykających się z niedosłuchem ulega częstym sytuacjom stresowym. Potrzebna jest pogłębiona analiza tego zjawiska celem minimalizowania przykrych konsekwencji.

Słowa kluczowe: niedosłuch, stres, pacjent.