Wstęp. Czasopisma naukowe są medium, w którym czyta się badania naukowe, a artykuły naukowe tworzą podstawy profesjonalnego pielęgniarstwa opartego na dowodach naukowych. Cel. Celem pracy była krytyczna analiza publikacji naukowych w czasopismach pielęgniarskich. Materiał i metody. Badaniem objęto 4 polskie wolno dostępowe czasopisma ogólnopielęgniarskie. Analizowano wszystkie artykuły, zamieszczone w latach 2015–2019, w Pielęgniarstwie Polskim, Pielęgniarstwie i Zdrowiu Publicznym, Pielęgniarstwie XXI wieku i Problemach Pielęgniarstwa, uwzględniając m.in. rodzaj publikacji, liczbę autorów i tematykę badawczą. Wyniki. W badanym okresie ukazało się 658 prac oryginalnych, 294 artykuły poglądowe, 38 sprawozdań i komunikatów oraz 51 opisów przypadków. Najwięcej prac miało dwóch autorów (n = 260), a tylko 18 ośmiu lub więcej autorów. Współautorem co szóstego artykułu był student pielęgniarstwa. Najwięcej badań dotyczyło różnych aspektów jakości i stylu życia oraz zagadnień położniczo-ginekologicznych, internistycznych i chirurgicznych. Tylko 21 prac poświęcono chorobom zakaźnym. Najczęstszą metodą zbierania danych był autorski kwestionariusz ankiety, a pacjenci uczestnikami badania. W ponad połowie projektów grupa badana liczyła ponad 100 uczestników. Wnioski. Blisko 2/3 publikacji stanowiły prace oryginalne, co świadczy o tym, że polityka redakcji ogólnopielęgniarskich czasopism w Polsce sprzyja ich kształtowaniu jako miejsc aktywnego upowszechniania najnowszych osiągnięć naukowych w pielęgniarstwie. Zwraca uwagę znikoma liczba pielęgniarskich opisów przypadków, które stanowią przypuszczalnie publikacje pierwszego wyboru dla pielęgniarek pracujących przy łóżku chorego i mają potencjał pobudzania do dalszego zapoznawania się ze specjalistycznym piśmiennictwem naukowym.

Słowa kluczowe: pielęgniarstwo, badania naukowe, piśmiennictwo naukowe, czasopisma ogólnopielęgniarskie.