Wstęp. Zawał mięśnia sercowego jest najczęściej występującym schorzeniem układu krążenia. W pierwszej fazie choroby jest stanem zagrożenia życia i stanowi jedną z najczęstszych przyczyn zgonów. Jak najwcześniejsze rozpoznanie choroby, inwazyjne leczenie, wczesna rehabilitacja oraz opieka pielęgniarska warunkują powrót do zdrowia oraz do życia w środowisku domowym i zawodowym. Cel. Celem pracy było przedstawienie planu opieki pielęgniarskiej w oparciu o założenia teorii pielęgnowania D. Orem, ze szczególnym uwzględnieniem systemu pielęgnowania wspierająco-uczącego u pacjenta z ostrym zespołem wieńcowym na podstawie studium przypadku. Materiał i metody. Analizie poddano przypadek 42-letniego mężczyzny hospitalizowanego z powodu zawału serca mięśnia serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI). Pacjent został poddany leczeniu reperfuzyjnemu – PCI z implantacją dwóch stentów – DES (z Heparyną). Wnioski. W pracy podkreślono znaczenie zastosowania modelu opieki D. Orem w opiece nad pacjentem z zawałem mięśnia serca. Zastosowane metody asystowania w samoopiece i rodzaj systemu pielęgnowania zostały dobrane na podstawie oceny stanu zdrowia pacjenta i jego potrzeb w zależności od fazy zawału mięśnia serca. Szczególnie zwrócono uwagę na diagnozę pielęgniarską dotyczącą z jednej strony nieprzestrzegania przez pacjenta zaleceń w zakresie stylu życia, a z drugiej jego gotowość do poprawy wiedzy. Ważnym czynnikiem odzwierciedlającym możliwość realizacji procesu edukacji zdrowotnej jest obiektywna potrzeba edukacyjna pacjentów kardiologicznych, wyrażająca się gotowością do poprawy swojej wiedzy, zmiany zachowań oraz aktywnym udziałem w procesie uczenia. Chory, przebywając na oddziale kardiologicznym, nabywa niektórych umiejętności pomocnych w radzeniu sobie podczas trwania choroby.

Słowa kluczowe: zawał mięśnia serca, STEMI, teoria deficytów w samoopiece, pielęgnowanie.