Wprowadzenie. Wkłucie pośrednie jest alternatywą dla krótkiego wkłucia dożylnego oraz wkłucia centralnego. Pozwala na bezpieczne prowadzenie terapii dożylnej. Mimo rosnącej popularności wkłuć pośrednich brakuje polskich danych na temat ich wykorzystania. Trudno znaleźć też informacje o charakterystyce pacjentów, u których stosowane są te dostępy naczyniowe. Cel. Celem pracy było określenie profilu pacjentów, u których zostało założone wkłucie pośrednie. Materiał i metody. Materiał badawczy stanowiła dokumentacja pacjentów hospitalizowanych w Szpitalu Czerniakowskim sp. z o.o w Warszawie, u których w okresie od 01.10.2021 do 31.07.2022 zostało założone wkłucie pośrednie. Uzyskane dane poddano analizie statystycznej w programie Microsoft Office Excel 2007. Wyniki. Wkłucie pośrednie założono w 60,4% u kobiet, 39,6% u mężczyzn. Średnia wieku pacjentów wyniosła 74,85 lat. Najczęściej wkłucie pośrednie zakładano na oddziałach zachowawczych. Częściej kaniulowano kończynę górną prawą 56,6%. Żyła odłokciowa była kaniulowana częściej (61,3%) niż ramienna (27,4%) oraz odpromieniowa (11,3%). Średni czas utrzymania wkłucia wynosił 13,82 dnia. W 81,1% nie zaobserwowano objawów zakażenia. Najczęstszą przyczyną usunięcia wkłucia było zakończenie hospitalizacji (31,1%) oraz zgon pacjenta (20,8%). Wnioski. Wkłucia pośrednie są korzystnym rozwiązaniem dla pacjentów. Najczęściej są zakładane pacjentom oddziałów zachowawczych. Cewnik pośredni może być jedynym wymaganym wkłuciem do poprowadzenia kompletnej terapii dożylnej pacjenta hospitalizowanego, dlatego warto wdrażać te wkłucia w szpitalach.

Słowa kluczowe: wkłucie pośrednie, dostęp naczyniowy, infuzje dożylne.