Polski model rehabilitacji skupia się na takim postępowaniu medyczno-społecznym, które dąży do zapewnienia osobie niepełnosprawnej, chorej, zadowolenia i godziwego życia oraz poczucia przydatności w sferze społecznej. Wytyczne takiego postępowania ukształtowane zostały w XX w. przez profesora Wiktora Degę i współpracowników. Koncepcja Polskiej Szkoły Rehabilitacji to złożony proces obejmujący działania medyczne w ścisłym powiązaniu z usługami społecznymi, realizujący zasadę leczenia człowieka, a nie jego choroby. Metodę tę charakteryzują ponadto: powszechność, wczesność zapoczątkowania, kompleksowość i ciągłość. Jest to o tyle ważne, że sytuacja osób niepełnosprawnych, starszych i chorych jest o tyle specyficzna, że wymaga w dużej mierze podejścia indywidualnego, które może być realizowane jedynie przez odpowiednio i wysoko wykwalifikowaną i wyspecjalizowaną kadrę medyczną.

Słowa kluczowe: rehabilitacja medyczna, Polska Szkoła Rehabilitacji, niepełnosprawność, aktywność zawodowa.