Jaskra jest chorobą nerwu wzrokowego powodującą jego postępujący zanik, doprowadzając z czasem do całkowitej i nieodwracalnej utraty wzroku. Jest to choroba wyjątkowo podstępna, gdyż na ogół ujawnia się dopiero wtedy, gdy dojdzie już do znacznego uszkodzenia wzroku. W większości przypadków przebiega niemal bezobjawowo. Z tego powodu schorzenie to jest często bagatelizowane. Celem pracy jest ukazanie roli pielęgniarki w edukacji pacjenta z jaskrą. Edukacja pacjenta z jaskrą polega na pogłębianiu wiedzy na temat jaskry, pobudzaniu jego świadomości i inspirowaniu zachowań pozwalających na utrzymanie dobrej jakości życia pacjenta. Przygotowanie chorego do samoopieki nakłada na pielęgniarkę obowiązek nauczenia pacjenta pewnych zachowań i procedur postępowania. Zarówno pacjenci, jak również rodzina wykazują bardzo duże braki w wiedzy dotyczącej jednostki chorobowej i sposobów postępowania w chorobie. Istotną rolę odgrywa w terapii jaskry pielęgniarka, która wspomaga leczenie tej choroby. Planuje ona opiekę nad chorym, ustalając proces pielęgnowania, który przynosi świetne efekty i cechuje się wysokim profesjonalizmem działań pielęgniarskich.

Słowa kluczowe: jaskra, edukacja, pielęgniarka, samoopieka.