Wprowadzenie. Dom pomocy społecznej przeznaczony jest dla osób niepełnosprawnych intelektualnie. To miejsce, w którym zaspokajane są potrzeby zdrowotne, bytowe i edukacyjne podopiecznych. Osoby z mózgowym porażeniem dziecięcym mają takie same potrzeby co ludzie zdrowi. Pielęgnowanie i usprawnianie pacjentów z MPD jest procesem długotrwałym i wymaga ogromnego wysiłku ze strony personelu. Właściwa opieka, pielęgnacja, rehabilitacja zapobiegają powikłaniom, poprawiają stan zdrowia podopiecznych oraz stan psychiczny. Praca pielęgniarki z osobami z MPD bywa trudna. Ważnym elementem, który nadaje sens jej działaniu w domu pomocy społecznej, jest zadowolenie podopiecznych. Kompleksowe zaangażowanie całego zespołu opiekuńczo-terapeutycznego powinno znacznie poprawić jakość życia pacjentów w DPS, gdyż jest to miejsce, w którym podopieczni spędzają wiele lat, a nawet całe swoje życie. Cel. Celem pracy jest przedstawienie na podstawie indywidualnego przypadku problemów pielęgnacyjnych u pacjenta dorosłego z mózgowym porażeniem dziecięcym w domu pomocy społecznej. Materiał i metoda. Badaniem objęta została pacjentka z mózgowym porażeniem dziecięcym: kobieta w wieku 39 lat, mieszkanka Domu Pomocy Społecznej w Chwałkowie. W pracy zastosowano metodę indywidualnego przypadku. W tym celu wykorzystano techniki badawcze: analizę dokumentów, wywiad, obserwację pielęgniarską. Wnioski. Instytucja domu pomocy społecznej odgrywa istotną rolę w realizowaniu potrzeb osób niepełnosprawnych. Pacjentka została objęta kompleksową opieką całego zespołu opiekuńczo--terapeutycznego. W wyniku podjętych działań pielęgniarskich, poprzez akceptację, wsparcie psychiczne oraz zaspokajanie potrzeb fizjologicznych, osiągnięto cele na zaplanowanym poziomie. Indywidualne podejście do osoby dorosłej z MPD oraz właściwe rozpoznanie problemów stanu bio-psycho-społecznego pozwala na zapewnienie ciągłej opieki, pielęgnacji, rehabilitacji i leczenia.

Słowa kluczowe: dom pomocy społecznej, mózgowe porażenie dziecięce, opis przypadku.