DOI: http://dx.doi.org/10.20883/pielpol.2017.74 Fraza do cytowania: Konieczny G, Rasińska R Aksjologiczne rozważania na temat eudajmonizmu jako paradygmatu człowieka XXI wieku na przykładzie adaptacji zawodowej pielęgniarek i położnych. Piel Pol. 2017;3(65):544–551. DOI: http://dx.doi.org/10.20883/pielpol.2017.74 Wstęp. W pracy dokonano próby przedstawienia opinii pielęgniarek i położnych na temat wpływu wybranych składników adaptacji zawodowej na poczucie szczęścia pielęgniarek i położnych. Uzyskane estymacje uzyskano na podstawie realizacji przejętego konstruktu teoretyczno-metodologicznego realizowanego na próbie 86 respondentek, które swoje kariery zawodowe realizują poza Polską w krajach UE.
Cel. Podstawą postępowania badawczego w niniejszej publikacji uczyniono dwa cele: teoretyczny i poznawczy. W odniesieniu do pierwszego z celów chodziło o zaprezentowanie szeregu twierdzeń opisowo-wyjaśniających, dotyczących aksjologii, szczęścia, poczucia szczęścia, adaptacji zawodowej (przystosowanie zawodowe), dobrostanu, zadowolenia i satysfakcji z pracy oraz radzenia sobie z problemami zawodowymi. Z kolei cel poznawczy ma za zadanie opisać i wyjaśnić określony wycinek rzeczywistości społecznej, jakim w tym przypadku jest problematyka eudajmonizmu, jako paradygmatu człowieka XXI wieku na przykładzie adaptacji zawodowej pielęgniarek i położnych. W pracy podjęto próbę przeanalizowania wpływu wybranych składników adaptacji zawodowej na poczucie szczęścia pielęgniarek i położnych, które swoje kariery zawodowe realizują poza Polską w krajach UE.
Słowa kluczowe: aksjologia, szczęście, eudajmonizm, adaptacja zawodowa pielęgniarek i położnych.
|
|